تنها نقطه ی نورانی دلم

یه چیزایی هست که ازشون خوشم میاد ولی مطمئن نیستم اون چیزا خوب باشن؟

آخه خدا میگه:

و عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیر لکم و عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم .و الله یعلم و انتم لا تعلمون بقره ٢١٦.

یکیش همین خوشحالیه!

چرا با نزدیک شدن محرم نشاط می گیرم؟

ایا این علامت نفاق نیست؟

مگر حدود چهل روز دیگر دختری سه ساله تنها نخواهد شد ؟

مگر غم برادر کمر برادر را نخواهد شکست؟

مگر . . .

ایا دل و حرفم یکی نیست؟

استاد میگه:

"نه. . . !"

هرجای دلم معیوب باشه نواحی مربوط به ارباب خالص است ویکپارچه

(که انشالله این منطقه کل قلمروی دل به تسخیر ارد)

آن غم و این نشاط نه تنها علامت بر نفاق نیست

بل یک راز است

سریست که کاش می شد بیان کرد.

سری خدایی . . .

کاش آنان که گله می کنند و می گویند :"چقدر گریه؟" می دانستند

کاش می دانستند.

یَا لَیْتَ قَوْمِی یَعْلَمُونَ  یس ٢٦.

بگذارم و بگذرم که سخن از نادیدنی ، گفتار را سخت آید

و باید به سرنخی اکتفا کرد.

پ ن: آن نه خال است و زنخدان و سر زلف پریشان

 که  دل  اهل  نظر  برد  که  سریست   خدایی

 

 

ریش یا قلب

بسم الله الرحمن الرحیم

یکم:

عشقی که آمدنی است می آید و عاشق می شود؛

خواستگاری که می رود . . .

سکانس اول:

معشوق می گوید که باید ریشت را بتراشی!

عاشق قصه ی ما اقدام به تراشیدن محاسن روی لپ می کند و پروفسور می شود و  فردای ان روز بله را می گیرد.

سکانس دوم:

معشوق عاشق را می گوید: "باید قلبت را عوض کنی! یا حتی می گوید: "باید پدر و مادر جدیدی بر خود برگزینی!

عاشق می ماند بین مادرش یا او کدام را برگزیند.

معشوقی که چیزی نیست که چیزی باشد یا هویتش!

اینجاست که جاده باریک می شود!

دوم:

کسانی که عاشق جلوه و جلال آمریکا شدند(جلوه ی نداشته و جلال پوشالی) باید بدانند

مساله ی ما با آمریکا در چیست؟و اینکه آنان چرا اینهمه دشمنی روا می دارند با ملتی که جز ظلم نپذیرفتن گناهی ندارد؟

مشکل آمریکا با ما یا بعبارت بهتر "مشکل ما با آمریکا" با آمدن یک ریش پروفسوری حل نمی شود!

آمریکا با اسلام مشکل دارد و اسلام هم در قلب ماست!